Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

"Νήσος Χίος" "- «Sakιz Αdasι»

Χιώτες άνοιξαν το πρώτο καφενείο μετά το 1922

Ένα παραδοσιακό καφενείο που δεν μοιάζει με τα υπόλοιπα λειτουργεί από το 2009 στα νότια της προκυμαίας της Σμύρνης, στην Τουρκία. Οι ιδιοκτήτες του «Sakιz Αdasι» (σημαίνει «Νήσος Χίος» στα τουρκικά) δεν είναι Τούρκοι αλλά Έλληνες από τη Χίο, οι οποίοι πέρασαν πριν από δύο χρόνια «στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου» για να ανοίξουν ένα δικό τους κατάστημα. Το τολμηρό εγχείρημά τους, καθώς πρόκειται για το πρώτο καφενείο που άνοιξαν Έλληνες μετά το 1922, αποδείχθηκε εξίσου επιτυχημένο. Καθημερινά τα τραπέζια του είναι γεμάτα με πελάτες που δοκιμάζουν παραδοσιακά χιώτικα γλυκά με βασικό συστατικό τη μαστίχα.


Δεσμός λαών το καφενέ




Αυτό, όμως, που προκαλεί εντύπωση ακόμη και στους ιδιοκτήτες είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι Τούρκοι και λιγότερο τουρίστες από το εξωτερικό. Το «ελληνικό καφενείο» δεν είναι απλώς μια πρωτότυπη σκέψη αλλά και ένας δεσμός μεταξύ γειτονικών λαών, λένε οι κάτοικοι της Σμύρνης που συχνάζουν σε αυτό. Δεν λείπουν και εκείνοι που έχουν έναν επιπλέον λόγο να πιουν τον καφέ τους στο μαγαζί των Ελλήνων. Πρόκειται για τους απογόνους των λεγόμενων «Τουρκοκρητικών», οι οποίοι έφτασαν στα τουρκικά παράλια προερχόμενοι από την Κρήτη μετά την ανταλλαγή πληθυσμών που προέβλεπε η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Οι μνήμες από τους ελληνόφωνους παππούδες τους, χριστιανούς Έλληνες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εξισλαμιστούν για να επιβιώσουν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ζωντανεύουν στο «Sakιz Αdasι».

Χιώτικες συνταγές

Οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με φωτογραφίες από ελληνικά τοπία με ιδιαίτερη έμφαση, ασφαλώς, στη Χίο, ιδιαίτερη πατρίδα των ιδιοκτητών. Άλλωστε δεν είναι μόνο το γλυκό «υποβρύχιο» (ένα κουταλάκι βανίλιας σερβιρισμένο μέσα σε ποτήρι με κρύο νερό) που θυμίζει το «απέναντι» ελληνικό νησί. Ο κατάλογος με τα γλυκά περιλαμβάνει ακόμη 17 παραδοσιακές συνταγές με βάση τις περίφημες μαρμελάδες που παρασκευάζονται στον Κάμπο της Χίου.
Το «χιώτικο καφενείο» μπορεί να είναι σύμβολο της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, για πολλούς όμως φαίνεται ότι ανοίγει νέους δρόμους στους επίδοξους επιχειρηματίες της περιοχής και στις δύο πλευρές του Αιγαίου


Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

ΤΟΥΡΚΟΣΠΟΡΟΙ

Τουρκόσποροι
Sraosha | 06.01.2015 | 13:53
Είμαστε οι Τουρκόσποροι. Είμαστε πια πεθαμένοι ή υπέργηροι. Ήμασταν πολλοί. Όταν λέμε "πατρίδα", πάντα εννοούμε εκείνη την αχανή χώρα πέρα από τη θάλασσά σας, εκείνη τη χώρα που δεν ήταν ούτε δική μας ούτε των Τούρκων. Ήρθαμε από πόλεις που δε διανοείστε και που δε θα χτίσετε ποτέ, ξεριζωθήκαμε από τοπία που δεν έχουνε καμμία σχέση με τους χείμαρρους και τα ξεροβούνια σας και τους λασπερούς σας κάμπους, μόλις προλάβαμε να μεγαλώσουμε σε κόσμους που χαλβαδιάζετε σε ταινίες Τούρκων και Ιρανών και με ωραία φίλτρα και σωστό φωτισμό.
Μας τσουβαλιάσατε και μας φέρατε. Μας βάλατε σε σαπιοκάραβα. Μας βάλατε να περπατάμε. Άλλους μας σφαγίασαν, άλλους μας έπνιξαν, άλλοι συνωστιστήκαμε στην προκυμαία της Μερσίνας. Πολλοί από εμάς χάθηκαν -- μέχρι και τη δεκαετία του '80 μια ήρεμη ραδιοφωνική φωνή θα έψαχνε κάποιους από εμάς με όνομα και επώνυμο στις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού. Μας μετατρέψατε σε πλάνητες αλλογενείς, μας τάξατε αποζημιώσεις και μας δώσατε παλιόχαρτα που τίποτε δεν άξιζαν. Μας κάνατε εργάτες και γεωργούς.
Μας είπατε όλους "πρόσφυγες", μας φέρατε στη χώρα σας και μας βάλατε σε παραπήγματα και σε χωριά όπου οι ντόπιοι σταβλίζονταν δέκα μαζί σ' έναν οντά και δεν πλένονταν ποτέ, για να μη φύγει το Άγιο Μύρον της βάφτισης από πάνω τους. Όσες ήμασταν γυναίκες μάς βγάλατε πουτάνες, είτε ήμασταν σωφρόνως πολυγαμικές Σμυρνιές, είτε αγέλαστες Πολίτισσες, είτε μητριαρχικές Καππαδόκισσες: πλενόμασταν πολύ, βάζαμε κολώνια, φοράγαμε νυχτικά. Μας φυτέψατε όπου πιστεύατε ότι θα προγκήξουμε τον Σλάβο και τον Αρβανίτη και τον Βλάχο, αλλά εμείς δε φέραμε μαζί μας τον ελληνισμό που ονειρευόσασταν, παρά κάτι πολύ μεγαλύτερο και εντελώς ακατάλληλο για τους σκοπούς σας. Απόπαιδα. Γιατί εσείς θέλατε να φτιάξετε τη μονόγλωσση μονόδοξη ελλαδική χαρά σας, το ζωντανό μαυσωλείο των αρχαίων προγόνων, κι εμείς μιλάγαμε τούρκικα, ποντιακά, καππαδόκικα, γαλλικά και μια σπασμένη καθαρεύουσα που μαθαίναμε στα σχολεία. Γιατί εμείς τρώγαμε μαντί και ιμάμ και καβουρμά και πληγούρι. Γιατί μολύναμε τη βαλκανική μουσική σας και τους μπάλλους σας με αμανέδες και καρσιλαμάδες και άσματα οθωμανικά.
Σας δώσαμε παραβατικότητα και σας δώσαμε γράμματα. Σας φέραμε φαγητό και χασίσι. Σας υπενθυμίζαμε τι υπήρχε πίσω από τη Μυτιλήνη και τη Χίο, πίσω από τον κολοβό ορίζοντα των οραμάτων σας. Μετά, όταν πάψαμε κάποτε να είμαστε οι αούντηδες που "ούι, ρι συ, πίνουν νιρό!" στη βρύση του χωριού σας μετά από πεζοπορία ημερών, αναλάβατε εξ ονόματός μας να πάρετε την Πόλη και την  Αγια Σοφιά. Συμβολικώς πάντα. Γιατί συμβολικώς μόνο ζείτε και συμβολικώς σκοτώνεστε και συμβολικώς αφήνετε άλλους πρόσφυγες και αλλογενείς να πνίγονται και να ξεπαγιάζουν στα σύνορα της ελλαδικής χαράς σας.
Εμείς πεθαίνουμε πια, όσοι απομείναμε, τουλάχιστον πεθαίνουμε ειρηνικά. Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας είναι σαν κι εσάς, είναι εσείς. Γιατί είναι μεγάλο μαύλισμα να είσαι Έλληνας. Έστω και συμβολικώς. Κι ας πνιγούνε κι ας πεθάνουν κι ας ξεπαγιάσουν όσοι χρειαστεί.

ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ στο  ΔΟΥΡΓΟΥΤΙ ( ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

Πηγή:
http://www.thegreekcloud.com/